سال‌هاست که درباره کارآفرین‌ها خوانده‌ایم و شنیده‌ایم. حتی شاید خود شما هم هوای کارآفرین شدن در سر داشته باشید. اما آیا تابحال به این فکر کرده‌اید که دقیقا به چه شخصی می‌گویند کارآفرین؟
با من همراه شوید تا ببینیم طبق تعاریف موجود یک کارآفرین کیست، و کارآفرینی چیست؟!
کارآفرین کیست؟
کارآفرین (Entrepreneur) فردی است که یک کار جدید ایجاد می‌کند، ریسک‌ها را تحمل می‌کند، و از دستاوردهای آن لذت می‌برد. کارآفرین معمولاً یک فرد نوآور است که سرچشمه ایده‌ها، کالاها، خدمات، یا کسب‌وکاری جدید تلقی می‌شود.
کارآفرین‌ها نقش مهمی در اقتصاد دارند. آنها از مهارت و ابتکار عملشان بهره می‌برند تا نیازها را پیشبینی کنند، و مطابق آن خدمات یا محصولات مناسب، به بازار ارائه کنند.
کارآفرین‌ها در ازای ریسک‌هایی که تحمل می‌کنند، منافع مالی، شهرت، و رشد مستمر را به دست خواهند آورد. و البته آن دسته از کارآفرین‌هایی که زیر بار تحمل ریسک نروند، طبیعتا متضرر شده و جایگاه خود در بازار را از دست می‌دهند.
کارآفرین‌ها چطور کار می‌کنند؟
آیا می‌دانستید که اقتصاددانان، کارآفرینی را بخش جدایی ناپذیر از تولید می‌دانند؟ آنها معتقدند که جایگاه کارآفرینی در کنار منابع طبیعی، نیروی کار، و سرمایه است.
کارآفرین، برای راه‌اندازی کسب‌وکار و تولید محصول یا ارائه خدمات، از منابعی که نام برده شد استفاده می‌کند. او Business Plan را طراحی کرده، نیروها را به کار می‌گیرد، منابع و بودجه را کنترل می‌کند، و کسب‌وکار خلق شده را رهبری می‌کند.
کارآفرین‌ها هنگام ساخت کسب‌وکار خود، معمولا با موانع زیادی مواجه می‌شوند. سه مانع اصلی که بیشترین چالش را برای آنها ایجاد می‌کنند عبارتند از:
۱- غلبه بر بروکراسی
۲- استعداد یابی
۳- تامین بودجه
کارآفرین‌ها چگونه سرمایه جذب می‌کنند؟
با توجه به اینکه راه‌اندازی فعالیت‌های اقتصادی جدید همیشه با مقدار قابل توجهی ریسک همراه است، تامین سرمایه اولیه برای آن یک چالش جدی است.
بدین ترتیب، بسیاری از کارآفرین‌ها تصمیم می‌گیرند تا خود سرمایه اولیه برای راه‌اندازی کسب‌وکارشان را تامین کنند. روشی که به آن بوت‌استرپینگ (Bootstrapping) گفته می‌شود.
در عین حال، برخی دیگر از کارآفرین‌ها، تصمیم می‌گیرند تا برای تامین بودجه مورد نیاز خود، به سراغ شرکای سرمایه‌گذار بروند. این سرمایه ممکن است از طریق سرمایه‌گذار خطرپذیر (Venture Capitalist)، سرمایه‌گذار فرشته (Angel investor)، صندوق‌های پوششی (Hedge fund)، جمع‌سپاری (Crowdsourcing)، و یا از طریق منابع سنتی مانند وام‌های بانکی تامین گردد.
تعریف کارآفرینی چیست؟
اقتصاددان‌های کلاسیک باور داشتند که باید اطلاعات کامل وجود داشته باشد تا بتوان در راه‌اندازی کسب‌وکار منطقی عمل کرد؛ آنها جایی برای پذیرش ریسک و اکتشاف فراهم نمی‌دانستند.
تقریبا اواسط قرن بیستم بود که اقتصاددان‌ها «کارآفرینی» را وارد مدل‌های خود کردند. سه فردی که بیشترین تاثیر را در بوجود آمدن این اتفاق داشتند، یوزف شومپیتر، فرانک نایت، و ایزرائل کرزنر بودند.
شومپیتر تاکید داشت: کارآفرین‌ها هم مانند شرکت‌ها مسئول خلق چیزهای جدید در جستجوی سود هستند. نایت بر عدم قطعیتی که کارآفرین‌ها با خود به همراه داشتند تمرکز داشت و معتقد بود آنها مسئول صرف ریسک در بازارهای مالی هستند. و کرزنر کارآفرینی را فرآیندی می‌دانست که منجر به اکتشاف می‌شود.
نکات کلیدی:
- کارآفرین فردی است که یک کسب و کار جدید ایجاد می‌کند، بخش عمده‌ی ریسک های آن را می‌پذیرد و از بخش عمده‌ی پاداش آن هم لذت می‌برد.
- یک کارآفرین، سرمایه، محیط کار، و نیروی انسانی را برای تولید محصولات یا ارائه‌ی خدمات جدید مورد استفاده قرار می‌دهد.
- در بازاری که پر است از عدم قطعیت، کارآفرین می‌تواند با تصمیم‌های خود یا پذیرش ریسک، به از بین بردن این عدم قطعیت کمک کند.
- کارآفرینی ریسک زیادی دارد، اما در عین حال می‌تواند پاداش زیادی به همراه داشته باشد، چون سلامت، رشد و نوآوری اقتصادی ایجاد می‌کند.
کارآفرین‌ها چه کمکی به اقتصاد می‌کنند؟
ترویج کارآفرینی می‌تواند به شیوه های مختلفی بر اقتصاد و جامعه تأثیر داشته باشد. اول از همه اینکه کارآفرین‌ها کسب و کار جدیدی ایجاد می‌کنند. آنها کالاها و خدماتی را به وجود می‌آورند که منجر به اشتغال می‌شود، و غالباً اثر فزونگر هم دارند.
به عنوان مثال، در دهه‌ی ۱۹۹۰ بعد از اینکه چند شرکت فناوری اطلاعات در هند شروع به کار کردند، کسب و کار صنایع مرتبط مثل مراکز تماس یا تأمین کنندگان سخت افزار هم شروع به توسعه یافتن کردند و خدمات پشتیبانی ارائه کردند.
کارآفرین‌ها درآمد ناخالص ملی را افزایش می‌دهند. کسب و کارهای موجود ممکن است محدود به بازارهای خود باقی بمانند و در نهایت به یک سقف درآمد برسند. اما محصولات یا فناوری‌های جدید، بازارهای جدید و ارزش جدید خلق می‌کنند.
اکوسیستم‌های کارآفرینی
گرچه روی هم رفته، کارآفرینی یک محرک مهم برای نوآوری و رشد اقتصادی است، اما پژوهش‌ها نشان می‌دهند که افزایش خود اشتغالی می‌تواند مانع توسعه‌ی اقتصادی شود! در حقیقت کارآفرینی اگر به درستی سامان دهی نشود، می‌تواند منجر به کسب و کارهای ناعادلانه و فساد شود، و بسیاری از کارآفرین‌ها می‌توانند درآمدهای نابرابر در جامعه به وجود آورند. بنابراین، ترویج کارآفرینی بخش مهمی از استراتژی‌های رشد اقتصادی در بسیاری از دولت‌ها در سراسر جهان است.
به همین منظور، دولت‌ها معمولاً به توسعه‌ی اکوسیستم های کارآفرینی کمک می‌کنند، که می‌تواند شامل کمک به خود کارآفرین ها، اجرای برنامه‌ها با کمک دولت و سرمایه گذاری های خطرپذیر باشد. همچنین ممکن است شامل سازمان های غیر دولتی مثل انجمن های کارآفرینی، مراکز رشد، و برنامه های آموزشی باشد.
به عنوان مثال، غالباً از سیلیکون ولی در کالیفرنیا به عنوان نمونه‌ای از یک اکوسیستم کارآفرینی با عملکرد خوب یاد می‌شود. این منطقه یک بستر خوب برای سرمایه گذاری خطرپذیر و مجموعه‌ای از استعدادهای آموزش دیده، به ویژه در رشته‌های فنی در خود دارد، و طیف گسترده‌ای از برنامه‌های دولتی و غیر دولتی در آن وجود دارد که کسب و کارهای جدید را پرورش می‌دهند، اطلاعات در اختیار کارآفرین‌ها قرار داده و از آنها حمایت می‌کنند.
نظر شما چیست؟